του Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Ανάμεσα στα διάφορα τυχερά παιχνίδια, το ιπποδρομιακό στοίχημα κατέχει εξέχουσα θέση παγκοσμίως (έστω κι αν παρουσιάζει κάποια κάμψη προσφάτως) με τζίρους εντυπωσιακούς και κοινό ένθερμο και πολυπληθές. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν υπάρχει η αντίστοιχη δυναμική του αθλήματος – μάλιστα τα τελευταία στοιχεία είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικά – γεγονός που έχει φυσικά αντανάκλαση και στους τζίρους που πραγματοποιεί το ιπποδρομιακό στοίχημα. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;Πρώτα και κύρια ο Ιππόδρομος και το στοίχημά του δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά στο ευρύτερο κοινό. Κι αυτό διότι ο Ελληνικός Ιππόδρομος έχει μείνει πίσω σε ο, τι αφορά στα θέματα της διαφήμισης και προώθησης του προϊόντος του που είναι τόσο το θέαμα και η συγκίνηση που προσφέρει, όσο και τα κέρδη που μπορεί κανείς να αποκομίσει ακόμη και με ελάχιστα χρήματα. Το κυριότερο όμως που πρέπει να σημειώσουμε, είναι το γεγονός πως η παρακολούθηση των ιπποδρομιών αποτελεί μορφή κοινωνικής εκδήλωσης και επιλογή οικογενειακής διασκέδασης, ιδιαίτερα σήμερα που η Ελλάδα διαθέτει έναν από τους αρτιότερους Ιπποδρόμους σε θέματα υποδομών που στοχεύουν στην εξυπηρέτηση των θεατών – φιλίππων καθώς επίσης και σχετικό αριθμό πρακτορείων που – στην πλειοψηφία τους – προσφέρουν όλες εκείνες τις ανέσεις για μια ευχάριστη και όσο το δυνατό πιο άνετη διαμονή κατά την διάρκεια των ιπποδρομιών. Πέραν των άλλων, το θέαμα που προσφέρουν αυτοί οι εκπληκτικοί αθλητές (και εννοώ βεβαίως τόσο τα άλογα όσο και τους αναβάτες τους, διότι μαζί αποτελούν ομάδα κατά την διάρκεια της κούρσας) είναι ανυπέρβλητο… Όποιος έχει ζήσει την μαγική εμπειρία να παρακολουθήσει από κοντά τα τελευταία μέτρα της κούρσας ακριβώς δίπλα στους πρωταγωνιστές, στο φωτο – φίνις, με καταλαβαίνει…! Οι υπόλοιποι, εύχομαι να το ζήσετε! Η κούρσα - λόγω του γεγονότος πως κατά κανόνα είναι ιδιαίτερα σύντομη – εκλύει τρομακτικές ποσότητες αγωνίας και αδρεναλίνης στους φιλίππους είτε έχουν στοιχηματίσει ή απλώς παραμένουν απλοί θεατές, για τους λάτρεις της συγκίνησης νομίζω πως αποτελεί εξαιρετική επιλογή!
Αν σε αυτά προσθέσει κανείς τα μικρά ή μεγάλα κέρδη που μπορεί κάποιος να αποκομίσει στοιχηματίζοντας σε κάποια ιπποδρομία (να συνδυάσει δηλαδή το τερπνό μετά του ωφελίμου…), είναι προφανές γιατί το ιπποδρομιακό στοίχημα φαντάζει ως επιλογή «πρώτης τάξεως» για όσους ασχολούνται με τα τυχερά παιχνίδια. Για τους υπόλοιπους, που δεν επιδίδονται μετά μανίας στο κυνήγι της τύχης, η θέαση και μόνον των ιπποδρομιών παρέχει όλα τα εχέγγυα για να περάσει κανείς ευχάριστα κάποιες ώρες με όλη του την οικογένεια. Στο εξωτερικό μάλιστα (εύχομαι να τους φτάσουμε και να τους ξεπεράσουμε) σε περιόδους λίγο πριν και λίγο μετά από τις λεγόμενες «ιπποδρομιακές φιέστες» έχουμε πλήθος εκδηλώσεων πολιτιστικού, κοινωνικού, φιλανθρωπικού, καλλιτεχνικού χαρακτήρα για ημέρες ολόκληρες, προσδίδοντας στο άθλημα ένα προφίλ πιο «φιλικό», πλήρως απενοχοποιημένο από το καθαρά στοιχηματικό του σκέλος και βεβαίως αναδεικνύοντάς το ως ένα καθαρά «λαϊκό σπορ» που χαίρει εκτίμησης και αποδοχής από τις πλατιές κοινωνικές μάζες όλων των τάξεων και των δύο φύλων. Οι ιπποδρομίες είναι αθλητική δραστηριότητα υψηλού θεάματος και μέρος των εσόδων του στοιχήματος αποδίδεται στο κράτος, ενώ από τις ιπποδρομίες συντηρούνται χιλιάδες οικογένειες.Συμπερασματικά, θα λέγαμε πως αξίζει να ασχοληθεί κανείς με τις ιπποδρομίες είτε ως επαγγελματίας του χώρου (ιδιοκτήτης – προπονητής – αναβάτης κλπ), είτε ως φίλιππος – στοιχηματίας ή ακόμα και ως απλός θεατής σε έναν χώρο που αν και κατά καιρούς παρεξηγήθηκε, κατακρίθηκε και ενοχοποιήθηκε, ταυτόχρονα από τις εξέδρες του παρέλασαν βασιλείς, πολιτικοί, επιφανείς πολίτες, διακεκριμένοι επιχειρηματίες, διάσημοι καλλιτέχνες και γενικότερα μεγάλο κομμάτι αυτού που εν ολίγοις αποκαλούμε «αφρόκρεμα της κοινωνίας», πολλοί εκ των οποίων μάλιστα φέρουν και στις μέρες μας τον – τιμητικότατο – τίτλο του ιδιοκτήτη ίππων.
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
