Μόλις και
μετά βίας συμπληρώνονται προγράμματα για δύο συγκεντρώσεις εβδομαδιαίως –
Μέτριας σύνθεσης και ποιοτικής στάθμης οι αναμετρήσεις που διεξάγονται εδώ και
καιρό
Με τέτοιο
προϊόν δεν «χτίζεται» ο νέος Ιππόδρομος που όλοι επιθυμούμε – Άμεση η ανάγκη
για δημιουργία συνθηκών αύξησης του ζωικού δυναμικού
άρθρο του
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκη
Δεν νοείται νέα οικοδομή με «παλιά» και «φθαρμένα» υλικά...
Μετά την
ματαίωση της Ελληνικής συγκέντρωσης της Δευτέρας 8 Σεπτεμβρίου, λίγο έλειψε να απολεσθεί
και η Ελληνική συγκέντρωση της Παρασκευής 12 Σεπτεμβρίου. Το πρόγραμμα που τελικά συμπληρώθηκε είναι λίγο έως πολύ στα πρότυπα του τελευταίου διαστήματος, οριακό σε συμμετοχές
και χωρίς ουσιαστικό αγωνιστικό ενδιαφέρον. Το φαινόμενο αυτό συναντάται κατά
κανόνα στις περισσότερες Ελληνικές συγκεντρώσεις πια, αφού οι μάχιμοι ίπποι
που απέμειναν για να διεξάγονται οι ιπποδρομίες μόλις και μετά βίας φτάνουν για
να συμπληρώνονται – όπως συμπληρώνονται – αυτές οι διαδρομές…
Τα αίτια που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση είναι πολλά και χιλιοειπωμένα. Αυτό που χρειάζεται άμεσα να συμβεί είναι η ανάληψη στοχευμένων δράσεων ώστε ο αριθμός των ίππων που διαγωνίζονται στον Ελληνικό Ιππόδρομο να αυξηθεί το ταχύτερο δυνατό, διότι σε διαφορετική περίπτωση πολύ σύντομα θα περάσουμε εκ των πραγμάτων στη διεξαγωγή μίας Ελληνικής συγκέντρωσης την εβδομάδα, με τάση να χαθεί και αυτή προσεχώς…
Δεν υπάρχει σήμερα
επιχείρημα ικανό να «στριμώξει» τον νέο παραχωρησιούχο
Με τα
παραπάνω ως δεδομένα, δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς συζητείται επί της ουσίας στις
συναντήσεις που γίνονται το τελευταίο διάστημα μεταξύ ορισμένων επαγγελματιών
και ιδιοκτητών με υποψήφιους επενδυτές στον χώρο. Υπάρχει άραγε κάποια
διαβεβαίωση που δίνουν οι άνθρωποι του χώρου στους επιχειρηματίες που
σκοπεύουν να δραστηριοποιηθούν στο ιπποδρομιακό στοίχημα ως προς την συνέχιση
των Ελληνικών Ιπποδρομιών; Διότι, εδώ ακριβώς συμβαίνει αυτό που θα λέγαμε το «Ελληνικό
ιπποδρομιακό παράδοξο»: Ολόκληρη η ιπποδρομιακή οικογένεια (με προεξάρχουσα την
Ιδιοκτησία) ζητά, αν όχι απαιτεί από την Πολιτεία και τον νέο παραχωρησιούχο τη διασφάλιση των Ελληνικών Ιπποδρομιών,
όταν η ίδια δεν έχει εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις εκείνες για την επίτευξη του
σκοπού (αύξηση του αριθμού ιδιοκτητών και ίππων, ομαλή ροή εγγραφών). Ασφαλώς υπάρχει
και αμέλεια των ιπποδρομιακών Φορέων να ασκήσουν πίεση προς την Πολιτεία για
μείωση του ΦΠΑ στις αγορές ίππων καθώς και στο θεσμοθετημένο όργανό της (Φίλιππος
Ένωση) για την ανάληψη πρωτοβουλιών με σκοπό την ενίσχυση της εγχώριας Ιπποπαραγωγής, όμως
το κυρίαρχο ζήτημα είναι το εξής: δεν μπορεί κανείς να «ζητά» τίποτα χωρίς πρώτα
ο ίδιος να «δώσει». Δεν είναι δυνατό να γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για
εγγυημένο αριθμό Ελληνικών Ιπποδρομιών καθ’ έτος, την ίδια στιγμή που δεν υπάρχει
ανανέωση και αύξηση του ζωικού δυναμικού «εκ των έσω»… Εκτός αν κάποιοι περιμένουν
να έρθουν τα… «χίλια άλογα» που κάποιοι
έταζαν(;) ή φέρονταν να έταζαν στο παρελθόν… Όπως και να’ χει, το «διαπραγματευτικό
χαρτί» των επαγγελματιών είναι κατά την άποψή μου η δυνατότητα για διαρκή τέλεση πολυπληθών, αξιόπιστων, θεαματικών, «τζογαδόρικων»
διαδρομών. Κανείς επιχειρηματίας που έρχεται να διοργανώσει το αμοιβαίο ιπποδρομιακό
στοίχημα δεν πρόκειται να «επενδύσει» σε στάβλους και άλογα, αλλά θα
προσπαθήσει να διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την υπάρχουσα
κατάσταση.
Εδώ χρειάζεται λοιπόν η επέμβαση της Ιδιοκτησίας. Μία αύξηση του αριθμού ιδιοκτητών (όχι «εικονικών» ή «συγγενικών» στάβλων) με παράλληλη σημαντική αύξηση του ζωικού δυναμικού μπορεί να «πείσει» τον νέο επιχειρηματία που θα έρθει στον Ιππόδρομο πως εδώ πρόκειται για προϊόν (Ελληνικές Ιπποδρομίες) με καλές προοπτικές, που «αξίζει τον κόπο» (διότι ας μην ξεχνάμε ότι ο νέος παραχωρησιούχος καλείται να «ρίξει χρήμα» σε διαφήμιση για να αυξήσει την πελατεία και τα έσοδά του). Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή τα πράγματα εξακολουθήσουν να εξελίσσονται με τους σημερινούς ρυθμούς, πολύ δύσκολα θα μπορέσουν οι Ελληνικές Ιπποδρομίες να συνεχίσουν να διεξάγονται στο εγγύς μέλλον…
Σεραφείμ Π. Παναγιωτάκης
